Απείρανθος

Το επόμενο χωριό που θα συναντήσουμε εί­ναι η πανέμορφη Απείρανθος (32ο χλμ.), που οι Ναξιώτες αποκαλούν «τ’ Απεράθου», κτισμένη, στην καρδιά της ορεινής Νάξου, στους πρόποδες του βουνού Φανάρι, ανάμεσα σε δύο κοιλάδες με αμπέλια και περιβόλια. Την λένε και «μαρμάρινο χωριό». Η Απείρανθος διατηρεί σχεδόν ανέπαφη την αρχιτεκτονική της μορφή, από την εποχή της ενετοκρατίας. Μαρμάρινα στενά καλντερίμια, σκεπασμένα συχνά με αψιδωτές καμάρες, πύργοι που αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα της οχυρωματικής αρχιτεκτονικής της ενετοκρατίας, διώροφα πέτρινα σπίτια με ιδιότυπες αρχιτεκτονικές λεπτομέρειες και μικρές πλατείες. Εντυπωσιακός είναι ο πύργος του Ζευγώλη (17ου αι.), κτισμένος πάνω σε βράχο, στην είσοδο του χωριού. Οι Απεραθίτες έχουν ιδιαίτερη ιδιοσυγκρασία σε σχέση με τους άλλους Ναξιώτες και διαφορετικό γλωσσικό ιδίωμα.

 

 

Στην Απείρανθο κατέφυγαν πολλές οικογένειες από τα χωριά των Σφακίων της Κρήτης, αμέσως μετά την επανάσταση του Δασκαλογιάννη (1770), που πνίγηκε στο αίμα από τους Τούρκους. Ο πολυάνθρωπος αυτός εποικισμός επηρέασε θετικά την φυσιογνωμία του χωριού. Οι Απεραθίτες είναι δραστήριοι, ρομαντικοί και έχουν μεγάλη ευκολία στην έκφραση μέσα από τον ποιητικό λόγο (κοτσάκια). Οι γυναίκες είναι ιδιαίτερα ικανές στην τέχνη της υφαντικής. Αξίζει να επισκεφθείτε τα τρία μικρά αλλά πολύ ενδιαφέροντα μουσεία της Απειράνθου (αρχαιολογικό, γεωλογικό, λαογραφικό) και το εκθετήριο του γυναικείου χειροτεχνικού συνεταιρισμού.